Habtamu de Hoop wil één woord niet uitspreken in rel rondom Johan Derksen

Drieënhalve maand geleden ontving Johan Derksen forse kritiek, toen hij Kamerlid Habtamu de Hoop (GroenLinks-PvdA) diskwalificeerde om diens huidskleur. Het boegbeeld van Vandaag Inside werd racisme verweten, maar dat woord nam De Hoop zelf bewust niet in de mond. In een interview met De Volkskrant legt hij uit waarom.

De Hoop probeert als politicus 'de taal te vinden die meer gematigde of rechtse kiezers aanspreekt'. Zo ook toen Derksen beweerde dat hij geen Fries is. “Na de uitspraken van Johan Derksen in Vandaag Inside heb ik wel bewust het woord racisme niet in de mond genomen. Mijn reactie was zoals ik het voelde hè, laat dat duidelijk zijn. Maar als ik het racisme had genoemd, dan was er gezegd dat ik ‘de racismekaart trok’. Ik koos ervoor om dit op mijn manier te adresseren.”

De Hoop vindt evenwel dat hij de uitspraken voldoende ‘problematiseerde’. “Ik zei: ik red mezelf wel, maar er zijn veel andere mensen die het gevoel hebben dat ze hier niet thuishoren, zeker sinds de verkiezingen. En dat de opmerking van Derksen dat ook bevestigde: je kunt het nog zo goed doen, je hoort er toch niet bij. Daar werd ik nijdig van. Ik wilde opkomen voor die mensen.”

In het interview vertelt het Kamerlid ook hoe hij de uitspraken van Derksen meekreeg. “Zelf zat ik op de bewuste avond ook naar Vandaag Inside te kijken, want ik was die middag kort geïnterviewd door hun verslaggever Merel Ek. Wat gebeurt hier, dacht ik wel, maar ik heb het daarbij gelaten en ben gaan slapen. In de ochtend bleek mijn telefoon ontploft. Woordvoering belde: je moet reageren. ‘Daar heb ik helemaal geen zin in’, zei ik. ‘Ik heb zo meteen een belangrijk debat, dat moet ik voorbereiden.’”

Op zijn werkkamer schreef hij snel de tekst van zijn reactie op een papiertje, waarna hij die uitsprak in een video. “Na het debat werd ik weer platgebeld met de vraag of ik op tv wilde reageren. Gaandeweg bekroop me het gevoel: het is niet voor niets dat mensen hier zoveel pijn bij voelen. Vooruit, dacht ik toen, dan ga ik wel bij de talkshow zitten. Tegen wil en dank ben ik toch een rolmodel.”