Voor liefhebbers zijn het heilige relikwieën, waar de herinneringen en emoties vanaf druipen.
Dat ene seizoen. Het doelpunt dat helemaal niet kon. Die wereldspits. Die k*tspits. Dé uitwedstrijd. Die shirtsponsor. De broodjes worst. De pisbakken. De jongens. Een tijdperk.
Voel je de nostalgie opborrelen? Mooi, want we duiken diep de jaren '80 in. Een tijdperk waarin wedden op sport nog gewoon gebeurde bij de sigarenboer. Maar vooral een tijdperk dat shirtjes opleverde waar sommige mannen met meer liefde naar kijken naar dan hun vrouw.
We zetten de allermooiste op een rij.
10. Excelsior - Het AKAI Shirt
Dit is zo’n shirt dat te weinig kudos krijgt. Op het oog simpel, maar oh zo strak.
Inktzwart met éxact de juiste tint rood, waardoor de kraag er als neon bij afsteekt.
Een klassieke cutaway, die een extra chique uitstraling geeft. Het rode driehoekje - de ‘dichte’ v-hals - tilt alles nog naar een nog hoger niveau.
Finishing touch is het klassieke Adidas trefoil logo en het HiFi-merk Akai op de borst.
Een shirt dat niet zou misstaan bij AC Milan of Bayern München.
Dit shirt ademt in alles Engels voetbal. En in helemaal niets FC Twente.
Maar alles klopt.
Klassiek koningsblauw. En dan die hele fijne verticale witte strepen. Niet verpest door shirtreclame.
Het mooiste detail als laatste, het merk. Admiral. Dat sowieso een staat van dienst heeft als het komt op het afleveren van fraaie tenues (google ‘Admiral England 1982’). Het klassieke logo op de borst en langs de arm. Finger lickin’ good.
Hoewel dit het thuisshirt is uit seizoen 1980-1981, wordt je in één keer mee teruggenomen naar de jaren ‘50. Alsof iemand begon met de ‘basis’ van het shirt, en er al gauw achter kwam dat het daarmee af was.
Mooie ronde kraag, de symmetrie van de banen, de onmiskenbare kleuren, de strakke snit.
Fijn detail is de rode baan in het midden, die doorloopt in de kraag - waardoor het als een lange stropdas oogt.
Dan is er nog het subtiele Robey logo. Het enige element ook dat het shirt weer de jaren ‘80 intrekt.
Volgens velen het mooiste Utrecht shirt ooit gemaakt. Niet voor niets droegen ze deze maar liefst 5 seizoenen. Tegenwoordig moet er elk seizoen een nieuwe shirt worden gelanceerd voor de merchandise.
In de jaren ‘80 was een goed shirt soms gewoon een goed shirt. Niets meer aan doen.
De felrode kleur, de kraag, witte banen op de schouders, Nissan op de borst. Ze schreeuwen allemaal maar één ding… UUUUUUUUUUUUUUUUU!!!
Voor veel Ajax-supporters is dit nog altijd het mooiste uitshirt aller tijden.
Allemaal kunnen ze zich nog herinneren hoe Ajax voor het eerst in dit shirt het veld betrad.
Lichtblauw, met schaduwbanen. Een noviteit destijds. Wat ook hielp was dat het gehele tenue uit één kleur bestond, waardoor het stijlvoller oogde. Tel daarbij op het klassieke logo, Le Coq Sportif én TDK (van de cassettebandjes) en je snapt waarom dit af is.
Saillant detail is natuurlijk dat dit het laatste Ajax uit-shirt is dat door Cruijff is gedragen.
De enige club op het lijstje die niet meer bestaat. En dat is doodzonde.
Niet in de laatste plaats vanwege de herkenbare clubkleuren, die prachtig samensmolten in dit shirt. De lange mouwen maken het af, en het is onmogelijk niet te denken aan een pyjama.
Het klassieke Adidas embleem en lekker ruim bemeten Mita logo brengen je in één keer terug naar het stadion in het Noordersportpark.
Objectief gezien is het geen mooi shirt. Het begint al bij de kleur. Een beetje oud-geel. Dat staat geen hond. En dan dat hele grote logo, midden op het shirt.
Zodat je zeker weet dat het van NAC is.
Maar dat is nou juist de kracht van dit shirt. Het logo is lekker old school. En degene die bedacht heeft ‘m dan maar zo groot mogelijk op dat shirt te gooien, verdient een standbeeld.
Dit shirt is zo ‘camp’ als de kolere natuurlijk. Je hebt goud en goud, en dit was geel-goud. Glimmend ook. De kans dat er ooit nog zo’n shirt komt is nihil.
Maar het ademt in elke vezel DAT gouden Eredivisie seizoen. Waarin aan de hand van Johan Cruijff iedereen het beste in zichzelf naar boven haalde. Ruud Gullit, André Hoekstra, Stanley Brard, Peter Houtman, noem ze maar op. Die allemaal dit shirt droegen toen ze als kampioenen werden omhelsd door de Feyenoord supporters die het veld overspoelden, dronken van geluk.
