Bekerheld Spakenburg liet 'misschien wel laatste kans' op profvoetbal lopen: 'Wilde me niet laten isoleren in Groningen'

Het was een opvallend bericht tussen alle transfergeruchten: Floris van der Linden (27) legt een aanbieding van FC Groningen naast zich neer. De spits en aanvoerder van Tweededivisionist Spakenburg geeft tekst en uitleg over die beslissing in een interview met het Algemeen Dagblad.

Afgelopen seizoen maakte Van der Linden grote indruk in het KNVB bekertoernooi met de amateurclub, die in de halve finale pas sneuvelde tegen PSV. Daarvoor werden zowel FC Groningen als FC Utrecht -nota bene allebei in eigen stadion- uitgeschakeld. In beide duels kwam de spits tot scoren; in de Euroborg deed hij dat zelfs twee keer. "Zonder die bekercampagne was Groningen echt niet bij een spits van Spakenburg uitgekomen", beseft Van der Linden dan ook terdege.

De spits is zich er ook van bewust dat het aanbod van FC Groningen 'misschien wel zijn laatste kan op profvoetbal' betekent. Toch legt hij de interesse naast zich neer. "Momenteel ben ik manager van mijn team bij een financieel adviesbureau. Daar zou ik mee moeten stoppen", beargumenteert hij zijn keuze. "Sociaal gezien heb ik nu ook veel meer vrijheden dan als fulltime prof", vervolgt Van der Linden. "Mijn vrienden en familie wonen hier allemaal in de buurt en in het weekend kan ik bijvoorbeeld lekker een biertje drinken op een verjaardag. Daarnaast heeft Spakenburg natuurlijk ook geen campingelftal. Op die drie vlakken is de mix heel goed."

Dat alles zou hij moeten opgeven als hij voor zijn kans in het hoge noorden zou gaan. Toch was de keuze lastig, Van der Linden huurde zelfs een coach in om hem te helpen met het nemen van de juiste beslissing. "Die coach stelde me harde vragen: Hoe kijk je later terug op deze keuze? En krijg je niet de vraag: wat als ik wél was gegaan? Dat weet je natuurlijk nooit. Ik heb er echt twee tot drie weken over getwijfeld, waarbij ik de ene dag bleef en de andere dag naar Groningen ging", legt de aanvaller uit. Uiteindelijk gaf zijn privésituatie de doorslag: "Het sociale en maatschappelijke vlak vind ik superbelangrijk, weet ik nu. Dus ik wilde me niet laten isoleren in Groningen."