Noor vertelt verbluffend verhaal over hoe hij de aardbevingsramp overleefde

Het had weinig gescheeld of Fredrik Gulbrandsen had de aardbevingsramp in Turkije niet overleefd. De Noorse spits van Adana Demirspor (rechts op archiefbeeld) heeft op Instagram zijn verbluffende ervaring gedeeld.

Gulbrandsen begint zijn verhaal door te vertellen dat hij doodsbang was toen de aardbeving toesloeg. 'Ik sliep op dat moment, op de bovenste verdieping van mijn appartement. Een gebouw met vijftien verdiepingen. Ik wist zeker dat dit het einde voor mij was. Terwijl ik kruipend over de vloer naar beneden probeerde te gaan, wist ik zeker dat de vloer onder mij zou instorten. Ik kan er nog steeds niet bij dat het gebouw overeind is blijven staan. Er was zo veel beweging dat het voelde alsof ik op een boot in een grote storm zat. Toen ik beneden kwam, zag ik mensen doodsbang uit gebouwen rennen', schrijft de dertigjarige aanvaller.

'Ik heb heel veel geluk gehad', gaat Gulbrandsen verder. 'Ik kan me niet voorstellen hoe alle mensen die hun geliefden hebben verloren zich moet voelen. Ik heb het gevoel dat ik iets moet zeggen zodat mensen misschien een beetje kunnen begrijpen hoe het was, alhoewel ik denk dat dat onmogelijk is als je het niet hebt ervaren. Er zijn duizenden mensen die ofwel dood zijn, of wachten om gevonden te worden en vechten voor hun leven onder de ruïnes van vele steden in Turkije en Syrië. De SüperLig heeft besloten de wedstrijden één week uit te stellen. Eén week! Ik kan er met mijn hoofd niet bij dat er wordt verondersteld dat we kunnen voetballen terwijl er zoveel mensen vechten voor hun leven. Ik heb nog steeds flashbacks van de nacht, op z'n zachtst gezegd ben ik getraumatiseerd.'

Gulbrandsen schrijft het bericht omdat hij het gevoel heeft dat de organisator van de Turkse competitie niet begrijpen wat voor een traumatische ervaring het voor hem en vele anderen is geweest. 'Ook als je er levend vanaf bent gekomen. Er zijn zoveel mensen, onder wie ik, die niet weten of de gebouwen veilig zijn om in te wonen of zelfs nooit meer hun thuis kunnen betreden. Er kan schade zijn die niet wordt gezien. Wat als er nog een grote naschok komt. Blijven de gebouwen dan staan? Er is zo veel onzekerheid over de situatie. Ik weet niet precies waar ik naartoe wil door dit te schrijven, maar ik denk dat mij gewoon iets van het hart moest. Ik hou van voetbal. Het is mijn grootste passie en het is heel belangrijk voor mij, maar mijn leven is belangrijker.'