Ten Napel ook amateurscheidsrechter: "Dan zijn ze wel stil"

Als voetbalcommentator is Evert ten Napel er een uit duizenden. De 78-jarige Ten Napel heeft als scheidsrechter in het amateurvoetbal ook een schaduwcarrière. Met de fluit in de mond kan hij een hoop hebben. Noem hem echter geen thuisfluiter.

In een interview in het Algemeen Dagblad vertelt Ten Napel over zijn avonturen als scheidsrechter in het amateurvoetbal. Regelmatig krijgt hij te maken met opstandige spelers en ongeduldige ouders. "En ja, dat kan weleens gedoe en gezeik opleveren", vertelt Ten Napel. Hoe hij dat oplost? "Loop ik gewoon naar de kant en geef ik het fluitje aan zo'n vader. Dan zijn ze wel stil. Kwestie van ervaring en hoe je in elkaar steekt, als persoon."

"Het maakt mij niet uit dat ze mij de allerslechtste scheidsrechter vinden", gaat Ten Napel verder. "Dat riepen ze laatst bij het vierde van FC Batavia uit Lelystad, na het duel met het vierde van EFC'58. Daar heb ik geen probleem mee. Ze moeten me alleen niet uitmaken voor thuisfluiter", aldus de voetbalcommentator, die daar niet goed tegen kan omdat hij naar eigen zeggen 'absoluut neutraal' is. "Maar over het algemeen maken ze mij de pis niet lauw hoor. Daarom zeg ik ook altijd tegen het wedstrijdsecretariaat: geef mij maar de moeilijkste wedstrijd van het weekeinde."

Ten Napel vertelt ook met lichte irritatie over een wedstrijd die hij een aantal jaar geleden floot. "EFC'58 tegen Stroe, de laatste speeldag. Stroe was al kampioen en het was mooi weer. Ideaal voor een fijne voetbalmiddag. Maar daar hadden de gasten weinig trek in. Ze bleven maar zeuren en vervelend doen. Nou, dan heb je aan mij een slechte", zegt hij. "Dan stop ik. Meteen. Wat ik ook deed, na tien minuten in de tweede helft. 'Kun je niet maken', zeiden ze. Nou, antwoordde ik, dat zal je nog wel zien. Ik zet 3-0 op het wedstrijdformulier en als jullie daar problemen mee hebben, bel maar naar Zeist. Met alle respect, maar daar besteed ik mijn vrije tijd niet aan."

Bas ten Napel

Volgens Ten Napel kan en moet je niet altijd volgens de regels fluiten. "Ja, ze noemen me al Bas", doelt hij op Bas Nijhuis, die vaak zijn eigen plan trekt. "Dat wordt mij ook weleens verweten. Maar dat doe ik bewust. Begrijp me niet verkeerd: als het moet, fluit ik vijf keer in een minuut. Maar dan haal je alle tempo uit de wedstrijd. Je wil toch juist voetballen? Plezier maken."