Football's not coming home, but to Rome: wéér trauma Engeland

Italië heeft zich zondagavond na strafschoppen gekroond tot Europees kampioen ten koste van Engeland. Op Wembley kwam de ploeg van Garreth Southgate razendsnel op voorsprong via Luke Shaw, maar via Leonardo Bonucci werd het verlengen en uiteindelijk strafschoppen. Daarin maakte Engeland de slechte reputatie waar: het was al het land dat op EK's het vaakst uitgeschakeld werd na strafschoppen en daar kwam een zesde trauma bij: 3-2. Het waren de twee speciaal ingevallen nemers, Marcus Rashford en Jadon Sancho, die samen met Bukayo Saka faalden vanaf de stip.  

Football's Not Coming Home. Again. Ruim een uur leefde heel Engeland en heel Wembley in de waan dat het eindelijk werkelijkheid zou worden: de EK-winst naar Engeland. Want het EK kwam sowieso naar Londen, vanaf de halve finale werden alle duels gespeeld op Wembley. Voor Engeland werden alle wedstrijden behalve de kwartfinale sowieso op het heilige grond gespeeld in Londen en daarmee had het eigenlijk heel het toernooi al een thuisvoordeel.

Dat Trippier speelde, had te maken met een wijziging die de Engelse bondscoach Gareth Southgate maakte. De keuzeheer had Bukayo Saka gepasseerd ten faveure van Trippier en koos daarmee nóg verdedigender dan in de voorgaande duels, maar met succes. Hoewel Engeland na het openingsdoelpunt zelf ook weinig meer klaarspeelde, haalde het met de aangepaste formatie wel de angel volledig uit de Italiaanse voetbalmachine, die voor het eerst sinds september 2020 weer eens op achterstand stond.

Maar met de voorsprong op zak ging Engeland op een gegeven moment wel héél ver achterover leunen. Italië kwam weliswaar maar tot wat kleine kansjes voor Federico Chiesa (naast, redding Jordan Pickford), Ciro Immobile (geblokt en naast) en Lorenzo Insigne (op Pickford geschoten), maar kreeg de overhand, zeker toen het zelf met een valse spits ging spelen. Na de pauze had het daarmee op een gegeven moment ruim zeventig procent balbezit, drong het de Engelsen terug en het had de wedstrijd compleet in handen. Toen het uit een corner met enig fortuin via Bonucci van dichtbij op gelijke hoogte kwam (1-1), had het opeens de beste papieren op de eindzege.

Strafschoppenreeks

Engeland had het initiatief uit handen gegeven, kwam amper nog aan de bal en de verdedigende stellingen werden alleen nog gedwongen ingenomen. Kalvin Phillips schoot in verlenging, Italië kon na de gelijkmaker niet echt meer doordrukken, nog voorlangs, maar veel meer werd er niet gecreëerd. En dus kwamen er de strafschoppen: voor Italië goed nieuws gezien het dramatische verleden van de Engelsen.

Maar ook Italië was gewaarschuwd: nooit was er eerder een ploeg op het EK die twee strafschoppenreeksen op rij had gewonnen en Italië had ook pingels nodig in de halve finale tegen Spanje. In die wedstrijd werd de eerste bal vanaf elf meter gekeerd, ditmaal was het de tweede poging die misging. De zwak ingeschoten strafschoppen pingel van Andrea Belotti werd gepakt door Jordan Pickford, maar Marcus Rashford schoot niet veel later tegen de paal. Omdat vervolgens ook Jadon Sancho miste, hij was net als Rashford eveneens speciaal ingevallen om een pingel te nemen, was er een zesde Engels trauma geboren. Saka kreeg na de misser van Jorginho als vijfde nemer nog de ultieme kans op de gelijkmakende penalty's en dudden death, maar zag zijn pingel gekeerd worden door Donarumma. 

Een nieuw trauma is hiermee geboren voor Engeland. Vijfmaal werd het eerder al uitgeschakeld na strafschoppen, vaker dan ieder ander land – de laatste keer was ook door Italië in 2012, vier jaar later volgde het echec tegen IJsland. Te vaak werd het in de kwalificatie al uitgeschakeld. En ook in de eerste EK-finale ooit, gespeeld op Wembley en in het toernooi waarin het voor het eerst een openingswedstrijd op een EK won, ging het pijnlijk mis. Italië is voor het eerst sinds 1968 weer Europees kampioen, nadat in 2012 (van Spanje) en 2000 (van Frankrijk) een finale werd verloren.