Zahavi: "Zij bepalen mijn leven en mijn keuzes niet"

Het was een emotionele middag voor Eran Zahavi. De Israëlische spits was een van de doelpuntenmakers aan de zijde van PSV tegen PEC Zwolle (4-2) en maakte na zijn goal een hartje met zijn handen voor zijn vrouw die op de tribune zat. Shay Zahavi reageerde geëmotioneerd op het gebaar van haar man.

De vrouw en kinderen van Zahavi werden afgelopen zondag slachtoffer van een gewapende overval. Vier dagen na de overval stond de spits 'gewoon' op het veld van het Philips Stadion toen om 14.30 uur de wedstrijd tegen PEC Zwolle begon. Tien minuten na rust maakte Zahavi zijn doelpunt, dat hij vierde met zijn gezien die op de tribune zat.

Zahavi en zijn gezin hebben een zware week achter de rug. "Maar het leven gaat door. Mijn vrouw en ik hebben besloten om terug naar het normale leven te gaan. Ik dank God dat ik zo'n vrouw in mijn leven heb. De steun van de club en spelers is ook heel belangrijk geweest. Ik moet iedereen bedanken voor de steun die we hebben gekregen. De buren brachten bloemen en gaven snoep aan de kinderen. Vandaag waren mijn vrouw en kinderen aanwezig in het stadion en ik ben heel blij dat ik voor ze heb kunnen scoren. Het was een speciaal moment", aldus de spits voor de camera van ESPN.

De overval is voor de familie Zahavi geen reden geweest om te vluchten. "Het eerste wat mijn vrouw zei was: ik wil gewoon naar huis, naar mijn familie en ouders. Ik heb genoeg levenservaring om niet onder druk een beslissing te nemen. Naarmate de dagen en uren vorderden, begreep ze dat het belangrijk was om te blijven en door te gaan. De club heeft ons overal in gesteund, ook met de beveiliging. Dus besloten we dat er geen enkele reden was om te vluchten."

De massale support was voor Zahavi de reden om gewoon te spelen tegen PEC Zwolle. "Als je zoveel steun krijgt, moet je iets terugdoen", ging Zahavi verder. "Terwijl er niemand was, liet PSV mijn familie het stadion binnen. Er is zó goed met ze omgegaan. De situatie hebben ze voor twee, drie uur kunnen vergeten. Nu kijken we weer vooruit. Ik vlucht niet. Niemand zal ervoor zorgen dat ik wegren van mijn huis, club en contract. Deze mensen bepalen niet mijn leven en de keuzes die ik maak."