Petrovic: "Emotie is in Nederland een vies woord"

Zeljko Petrovic vecht in Nederland voortdurend tegen de beeldvorming. De trainer van Willem II kan prima leven met kritiek, maar geeft aan zich gekwetst te voelen wanneer mensen lacherig over hem doen. "Ik wil gewoon eerlijk beoordeeld worden", vertelde hij in een uitgebreid en openhartig gesprek met het Brabants Dagblad. 

"Mensen noemen me soms een slijmbal", begon Petrovic. "Of een demagoog, die roept wat iedereen wil horen. Maar zij kennen me niet. Ik heb een bepaald stempel gekregen en daar kom ik nooit meer van af." Nog altijd wordt Petrovic herinnerd aan zijn 'Jan-Pipo de Clown'-uitspraak die hij vijf jaar geleden als trainer van ADO in een interview deed. "Denk je dat mensen het nog hebben over waarom ik dat zei? Nee, het gaat alleen maar over Petro die iets grappigs zei."

Petrovic erkende: "Ik ben emotioneel, ja. In Nederland is emotie een vies woord. Voor mij niet. Ik heb meer woorden nodig dan andere mensen, dat klopt. Ik praat met een raar accentje, dat is ook waar. Vind jij dat mensen mij daarom mogen kleineren? Ik denk het niet. Toen ik bij Willem II werd aangesteld, hoorde ik dat veel mensen negatief waren. Wie dan? Twintig mensen op een forum? Ik vraag niemand om mij een topper te noemen. Mensen mogen alles over mij zeggen, maar wel met argumenten."

Van een 'zoektocht naar erkenning' wil hij niet spreken. "Hoezo? Wat moet ik met erkenning? Ik wil gewoon op een eerlijke manier beoordeeld worden. Natuurlijk vind ik waardering leuk. Dat vind ieder mens, al durven sommigen dat niet te zeggen. Misschien wil ik soms bewijzen dat het beeld dat mensen van mij hebben niet klopt, ook al weet ik dat dat geen zin heeft. Bij de NOS werd ik laatst boos, ja. Mag het? Voor het eerst in de zeventien jaar dat ik trainer ben, roep ik zoiets. Eén keer."

"Willem II is mijn laatste klus als hoofdtrainer in Nederland", weet Petrovic. "Ik krijg nooit meer zo'n kans, denk ik. Door alle dingetjes durven clubs het niet aan met mij. Willem II wel, maar Joris Mathijsen (technisch directeur, red.) kent mij nog van HSV. Ik ben hem en Martin van Geel (algemeen directeur, red.) enorm dankbaar. Ik denk dat ik misschien nog vijf of zes jaar in het buitenland ga werken en dan een cafeetje begin. Of denk jij dat ik hier ga solliciteren bij clubs? Nee, zo zit ik niet in elkaar. Een briefje schrijven, eerste gesprek, tweede gesprek. Dat doe ik niet."