Van Beek na vijftien jaar weg bij Feyenoord: "Willem II prima club"

Het is even wenen voor Sven van Beek, die na vijftien jaar bij Feyenoord is verkast naar Willem II. De verdediger maakt op huurbasis het seizoen af in Tilburg en hoopt zo snel mogelijk in actie te komen voor zijn nieuwe club. Bij Willem II is hij één van de zeven oud-Feyenoorders en dat maakte zijn keuze voor Tilburg wel een stuk makkelijker.

Kort nadat Zeljko Petrovic overkwam van Feyenoord naar Willem II, volgde Van Beek in zijn kielzog. "Bij Feyenoord train ik al weer een hele tijd mee met de selectie, maar de kans dat ik dit seizoen nog wedstrijden zou gaan spelen was klein. Ik weet niet of ik het ook gedaan had als iemand anders dan Petrovic gebeld had, maar Willem II is een prima club. En hij weet precies wat hij aan me heeft, want we stonden vorige week nog samen op het trainingsveld in Rotterdam", zegt hij tegen het Brabants Dagblad.

Van Beek weet dat hij al jaren geen volledige wedstrijd meer heeft gespeeld. Blessures speelden hem lang parten. "Ja, dat is best bizar. Ik ben nu wel klaar met de blessures, klaar met de pech", zegt de verdediger, die meerdere enkelkwetsuren heeft gehad. "Aan allebei ben ik geopereerd, best pittig. Maar ik kom elke keer sterk terug. En ik voel me fit nu. Ja, na een pittige training voel ik weleens iets, maar dat hebben veel voetballers. En dat trekt wel weg."

Nu wil hij vooral snel in actie komen voor Willem II, dat in degradatiezorgen zit. "Na mijn eerste blessure had ik het mentaal heel zwaar omdat er na een tijdje nauwelijks nog mensen naar me informeerden, ook van binnen de club. Zo werkt het in de voetballerij, maar dat was wel een harde leerschool voor me. Veel praten met mijn ouders, vriendin en broer hield me op de been. Ik wist dus wat me te wachten stond toen ik weer een zware blessure opliep. En toch was het weer pittig. Nu vooral omdat ik soms gefrustreerd raakte. 'Waarom gebeurt dit mij nu wéér?' Dan is het weleens lastig om je weer op te laden, omdat je dan even niet ziet waar je het voor allemaal voor doet. Ik koos er dan wel eens voor om de zinnen te verzetten. Iets leuks doen met mijn vriendin of met vrienden. Dat levert op zo'n moment meer op dan een training, al ben ik daar niet vies van. Als het in je kop dan weer goed zit, gaat het fysiek ook allemaal weer wat makkelijker."