Interview met Kika van Es: "Door verleden extreem voorzichtig"

De tranen op het gezicht van Kika van Es spreken boekdelen als ze na elf minuten de strijd moet staken tegen Australië (3-0). De 27-jarige linksback heeft pijn, maar denkt vooral aan de WK-droom die opnieuw in duigen zou kunnen vallen. In 2015 was het een dubbele beenbreuk, nu is een breuk in een middenhandsbeentje de boosdoener. Daags voor het uitzwaaiduel sprak FCUpdate.nl met haar over de zware periode na haar beenbreuk. Dan is ze nog fit, maar predikt ze ook voorzichtigheid.

"Ik ben fysiek helemaal in orde en tussen de oren zit het ook goed", begint de Brabantse. Op dat moment zit Van Es er nog fris en ontspannen bij. Ze heeft net een ochtend met het eerste Nederlands vrouwenelftal ooit (1973) achter de rug. Duidelijk is dat ze net als haar teamgenoten hongerig is, alle Leeuwinnen verheugen zich op het WK. Vastberaden vertelt ze vervolgens haar verhaal over hoe diep ze viel na de beenbreuk.

Stappen vooruit

Van Es vocht zich er weer bovenop, opgeven deed ze niet. "Natuurlijk is het echt niet makkelijk geweest. Na zo'n blessure kom je terug, maar je bent niet meer wie je was. Andere meiden hebben kansen gekregen en zich ontwikkeld. De een z'n dood is de ander z'n brood. Zo is het wel. Maar ik gaf niet op. Ik heb stappen achteruit gezet en daardoor ook heel veel stappen vooruit kunnen zetten. Ik heb dingen meegemaakt die niet iedereen meemaakt. Anderen kennen alleen maar hosanna, ik heb geleerd dat je moet knokken en dat het leven echt niet altijd leuk is. Mentaal ben ik sterker."

Voorzichtig

Door de blessures houdt Van Es constant vast aan de gedachte dat niets vanzelfsprekend is in het leven. "Door mijn verleden ben ik extreem voorzichtig. Ook als je me nu vraagt of ik ga spelen, zeg ik dat ik dat pas weet als ik op 11 juni om 15.00 uur op het veld sta tegen Nieuw-Zeeland. In de tussentijd moet ik het goed blijven doen en er kan gewoon nog heel veel gebeuren. Tot in april zei ik dat er nog heel veel kan gebeuren in een maand."

"Als ik me straks voel zoals nu, kan ik boven mezelf uitstijgen. Dat is het belangrijkste op dit toernooi. En natuurlijk ben ik dan ook trots op mezelf, zeker als ik zie waar ik vandaan kom. Het eerste moment in Frankrijk wordt een kippenvelmomentje. Dan moet ik mezelf even knijpen en beseffen dat het realiteit is", besluit Van Es.