Engeland: Nations League moet begin zijn van gouden tijdperk

Ook Engeland heeft sinds de oefeninterland tegen Nederland een enorme transformatie doorgemaakt. Gareth Southgate leidde de nummer vier van de wereld vorige zomer naar de halve finale van het WK. In Rusland werden de nationale ploeg en het volk weer samen één. De vierde plek op het wereldkampioenschap en het bereiken van de Final Four van de Nations League moet slechts het begin zijn van een gouden periode.

Nog niet lang geleden keken de internationals er tegenop om voor The Three Lions uit te komen. Op het EK van 2016 in Frankrijk droop Engeland met de staart tussen de benen af. IJsland, dat Nederland ook al te kijk zette, stuurde de bakermat van het voetbal naar huis. Ook de toernooien daarvoor was het armoe troef. Op het WK van 2014 en het EK van 2000 moest Engeland al na de poulefase naar huis. Tot aan het WK in Rusland dateerde het laatste aansprekende resultaat van 1996, toen Engeland op het EK in eigen land tot de halve finale reikte. Nu behoort Engeland in nog geen jaar tijd twee keer tot de laatste vier van een eindtoernooi. De Nations League-groep met Spanje en vice-wereldkampioen Kroatië werd knap gewonnen.

Talent

Southgate speelde in Rusland nog met vijf verdedigers, waarbij de buitenste twee als moderne wing-backs acteerden. "Voor het WK was dat de beste manier om resultaten te boeken", weet Jack Rosser van de London Evening Standard. Nu verovert Engeland de harten in de klassieke 4-3-3 en breekt er telkens talent door. Jadon Sancho (19, Borussia Dortmund), Declan Rice (20, West Ham United), Ben Chilwell (22, Leicester City) en Callum Hudson-Odoi (18, Chelsea) maakten in het post-WK tijdperk hun debuut. Op de geblesseerde Hudson-Odoi (de jongste debutant ooit voor Engeland) na selecteerde Southgate de talenten ook voor de Nations League-finale.

Sterling

Parallel aan de Engelse wederopstanding loopt de ontwikkeling van Sterling. Steeds meer wordt de buitenspeler het gezicht van de nationale ploeg. Dat heeft wel even geduurd. Tijdens het mislukte EK in Frankrijk noemde Sterling zichzelf nog The Hated One. Constant kreeg de aanvaller de kritiek dat hij met oogkleppen op speelt. Aan de hand van Pep Guardiola rekende Sterling af met dat stempel.

Winnaarsmentaliteit

Southgate kent meer zorgen over zijn achterhoede. De spelers daar moeten nog aan elkaar wennen. "John Stones (Manchester City, red.), Joe Gomez (Liverpool) en Harry Maguire (Leicester City) vormen centraal achterin de toekomst, maar hebben nog niet veel tijd gehad om samen te spelen", legt Rosser uit. "Daarnaast heeft doelman Jordan Pickford niet meer de WK-vorm, maar houdt Southgate onverminderd vertrouwen in hem."

Voor Southgate zijn het allemaal luxeproblemen. Engeland barst van het talent en de kwaliteit. Het succes in Rusland blijkt geen incident te zijn. Wat de Engelsen betreft is dat slechts het begin en is de Nations League 'slechts' een tussenstation. "Toen Engeland na het WK 2014 zijn toekomstplannen bekendmaakte, was het doel om ver te raken op eindtoernooien en een winnaarsmentaliteit te krijgen", licht Judge tot slot toe. "Sindsdien is Engeland wereldkampioen bij Onder 17 en Onder 20, Europees kampioen met Onder 19 en stond het in de halve finale van een WK. Ook de Nations League wordt als onderdeel gezien van dit proces. Spelers ontwikkelen zich door ervaring op te doen in eindfases van een toernooi en wordt winnen steeds meer een gewoonte, in plaats van een aspiratie."

Door: Steven Koelma