Column: eigenwijze José Mourinho moet zich kapot schamen

Sinds José Mourinho op 18 december met gierende banden en met de staart tussen de benen bij Old Trafford wegreed, draait Manchester United als een tierelier. De ploeg stond zesde in de Premier League toen Mourinho vertrok en heeft sindsdien elf van de dertien wedstrijden gewonnen. En dat alles met iemand aan het roer die nog niet eerder international succes boekte als coach. Ole Gunnar Solskjaer geeft José Mourinho pijnlijke lessen mee.

Zwembad

Waar zou José Mourinho nu zijn? Ligt de 56-jarige trainer ergens in thuisland Portugal te genieten van de intredende lente en zit hij te pootjebaden bij het zwembad van zijn villa in Setúbal? Het is geen gek idee voor iemand die half december een ontslagpremie van 16,6 miljoen euro op zijn rekening zag verschijnen. Of zit Mourinho geconcentreerd te kijken naar een wedstrijd van Manchester United en gooit hij een glas rode wijn door de huiskamer als hij zijn voormalig werkgever weer een doelpunt ziet maken?

Manchester United is misschien wel de grootste club ter wereld. De grootmacht heeft verreweg de grootste fanbase van Engeland, telt wereldwijd ongeveer 600 miljoen supporters en werd twintig keer landskampioen. De fans van United zijn trots op hun club, terwijl de supporters van andere clubs stiekem jaloers zijn op het rode bolwerk. Dat sentiment sloeg in de 2,5 jaar onder Mourinho behoorlijk om. Steeds vaker werd United uitgelachen als een schooljongen die uitglijdt op het schoolplein. Niemand gunde de club succes.

Ballon loopt snel leeg

In zijn eerste seizoen won Mourinho nog drie prijzen met United en daarmee dwong hij contractverlenging af. Afgelopen seizoen werd hij nog tweede in de Premier League, maar dit seizoen liep het ventiel van de ballon op Old Trafford razendsnel leeg. Het werd treurig om te kijken naar de sterren die het voetballen ineens verleerd leken te zijn. Verkrampt en verstijfd speelden de acteurs in het Theatre of Dreams hun wedstrijden uit. Het spelplezier was volledig uit de ploeg verdwenen; de spelers leken murwgebeukt door de dreunen van de Portugees. Mourinho maakte op Old Trafford de grote fout door het allemaal om hem te laten draaien en betaalde daarvoor de tol. Bij een topclub als Manchester United zijn Paul Pogba en Anthony Martial de mannen waar de supporters een kaartje voor kopen en die de fans laten genieten. En niet voor Mourinho.

Onvermijdelijk was het ontslag van de Portugees half december. Een grote opluchting voor de voetbalfans, want duels onder Mourinho deden in diens periode pijn aan de ogen. Het was een straf om naar zijn ploeg te kijken. Het kunstje was volledig uitgewerkt. De talloze incidenten, zoals het hoorgebaar naar de winst op Juventus, het gooien met het rek met bidons tegen Young Boys en de talloze interviews waarin hij afgaf op zijn ploeg, waren hem naast het afbraakvoetbal fataal geworden.

Geen looplijnen, maar vertrouwen

Solskjaer weet maar al te goed dat niet hij, maar Pogba en Martial Manchester United omhoog kunnen helpen. Daar ligt zijn kracht: Solskjaer maakt zijn spelers belangrijker dan zichzelf en dat vindt zijn ploeg heerlijk. Paul Pogba is een multimiljonair die elf hoofdprijzen heeft gewonnen, maar ook een 25-jarige jongen die een schouderklopje gewoon fijn vindt. Solskjaer laat zien dat voetballers net mensen zijn. Een goede trainer zijn zit hem niet altijd in moeilijke tactieken of looplijnen, maar gewoon in waardering. Solskjaer geeft zijn selectie vertrouwen en de spelers gaan voor hem door het vuur. Pogba is ineens de grote ster van de Premier League en lijkt totaal niet op de Pogba die onder Mourinho plichtmatig zijn potjes speelde. Kraak je spelers af en ze breken. Dit gebeurt bij amateurs en bij de sterren van Manchester United.

Iets opbouwen is voor het trainers het moeilijkste. Je moet een visionair zijn, een plan hebben met een club. Jürgen Klopp en Pep Guardiola beheersen dat kunstje. De grote kritiek op die coaches in vergelijking met Mourinho is de tegenvallende prijzenkast, maar draait het daar dan om? Klopp en Guardiola zorgen voor een golf van spelvreugde en enthousiasme bij een club. Supporters genieten van het aanvallende én adembenemende voetbal wat ze te zien krijgen. De glimlach van een fan moet voor een trainer altijd het doel zijn. En niet een club misbruiken om je eigen ego te strelen. Zodra Mourinho beseft dat het niet om Mourinho maar om Pogba draait, mag hij zich weer melden bij een club. Is hij weer op eigen glorie uit, dan kan hij beter in Setúbal blijven. En zuur kijken naar een nieuwe voetbalshow van het United van Solskjaer.

Door: Remco Jacobi[photo,120439,left,]