De wereldtitel door de ogen van de onbekende Franse krullenbol

Het is 17 mei als de Franse bondscoach Didier Deschamps zijn definitieve selectie voor het WK bekend maakt. Eerst noemt de keuzeheer de namen van de doelmannen die meegaan naar Rusland, daarna zijn de verdedigers aan de beurt. 'Lucas Hernández, Presnel Kimpembe', klinkt het in vele Franse huiskamers. Zo ook in huize Pavard. Daar zit de 22-jarige verdediger samen met zijn familie en naasten aan de buis gekluisterd. Deschamps gaat verder: 'Benjamin Mendy, Benjamin… Pavard.' Ongeloof en intense blijdschap tekenen zich af op de gezichten van Pavard en zijn dierbaren, niet wetende dat de oproep slechts het begin is van iets nog veel mooiers.

Tranen van geluk

"Toen ik mijn naam hoorde… eerst hoorde ik alleen 'Benjamin' en dacht ik dat ik het was, maar het was Mendy. Daarna werd ik alsnog genoemd", vertelt Pavard aan BFM Sport kort nadat Deschamps zijn selectie bekend maakt. "Dit ga ik eerst met mijn familie vieren. Het is nog geen jaar geleden dat ik een onbekende naam was. Ik ga niet liegen: ik heb gehuild van geluk. Het is niet niks om je land te vertegenwoordigen op een WK."

Slechts 23 spelers kan Deschamps meenemen naar Rusland. Noodgedwongen laat de bondscoach veel topspelers thuis. Onder anderen Dimitri Payet, Alexandre Lacazette en Anthony Martial missen het WK. Pavard is dé verrassing in de definitieve selectie van de Fransen. Hij is de grote onbekende tussen alle sterren. In tegenstelling tot de 22 andere opgeroepen Fransen speelt de jonge verdediger niet in de Europese (sub)top, maar bij VfB Stuttgart. Pavard krijgt de voorkeur boven de meer ervaren Mathieu Debuchy en Christophe Jallet en moet de concurrentie aangaan met Djibril Sidibé, in principe de eerste rechtsback van Les Bleus.

Plots in beeld

Op het moment dat Pavard te horen krijgt dat hij zijn land gaat vertegenwoordigen in Rusland, heeft hij nog maar drie interlands gespeeld. Alle drie vriendschappelijke potjes. Ook in clubverband heeft hij beperkte ervaring op het hoogste niveau. Sinds 2016 speelt de Franse verdediger bij Stuttgart, dat hem ophaalt bij Lille. In Noord-Frankrijk komt de jonge verdediger weinig aan de bak, maar de Duitse club ziet het in hem zitten en betaalt Lille vijf miljoen euro.

Pavard blijft op de radar van Deschamps, maar in Frankrijk gaat men ervan uit dat de bondscoach hem niet meeneemt naar het WK in Rusland. Deschamps is immers een trainer van weinig risico's en het oproepen van de jonge, onervaren speler past niet in dat beleid. Toch wordt op 17 mei Pavards naam genoemd.

Onverwachte basisplaats

Een week voor de start van het WK raakt eerste rechtsback Sidibé geblesseerd aan zijn knie. Niks ernstigs, maar de verdediger van AS Monaco wordt niet fit genoeg bevonden om in de eerste groepswedstrijd te starten. Dus wordt Pavard, die tot dan toe alleen nog maar een aantal vriendschappelijke interlands heeft gespeeld, tegen Australië voor de leeuwen gegooid.

Het oogt bij zijn WK-debuut allemaal nog wat onwennig bij Pavard. Frankrijk wint met 2-1, maar de onbekende krullenbol maakt weinig indruk. Verwacht wordt dat Deschamps tegen Peru de inmiddels weer fitte Sidibé inpast, maar ook tegen Peru kiest de bondscoach ervoor om met de veel minder ervaren Pavard te starten. De Fransen winnen ook de tweede groepswedstrijd (1-0) en het vergaat de verdediger van Stuttgart een stuk beter tegen Peru. In de laatste groepswedstrijd, tegen Denemarken (0-0), mag de inmiddels gefrustreerde Sidibé wel starten, maar Pavard is hem in de pikorde definitief gepasseerd. 

Met de beker in de handen

Ook in de kwart- en halve finale is Pavard een zekerheid in het basisteam van Deschamps. De bondscoach krijgt ondertussen veel kritiek op zijn speelstijl: het zou te behoudend, te reactief zijn, bijna laf. Zeker gezien het feit dat Deschamps over een ongekend sterke selectie beschikt. Pavard past wel in het spelletje dat de keuzeheer wil spelen. De rechtsback is aanvallend minder sterk dan zijn concurrent Sidibé, maar brengt wel de defensieve zekerheid waar Deschamps zo van houdt.