De Liverpool-achterhoede geldt als de onterechte zondebok

Liverpool behoort tot de 'top zes ploegen' waar in Engeland vaak over gesproken wordt, maar won (net zoals Tottenham Hotspur overigens) nog nooit de Premier League. Ook dit seizoen zit het er niet in, want hoewel er veel lovende woorden zijn voor de zogenaamde FabFour (Mohamed Salah, Mané, Philippe Coutinho en Roberto Firmino) voorin, is de achterstand op Manchester City al immens. De verdediging wordt door veel critici aangemerkt als de zwakke plek in het elftal. Maar is dat wel terecht?

Laten we vooropstellen dat we niet beweren dat de centrale verdedigers van Liverpool op individueel niveau ijzersterk zijn. Dejan Lovren, oud-Heraclied en AZ'er Ragnar Klavan en Joel Matip (momenteel geblesseerd) zullen niet snel in aanmerking voor het Premier League-elftal van het jaar. Hetzelfde geldt voor de Belgische doelman Simon Mignolet. Ook de backs - waar Liverpool het dankzij de langdurig blessure van Nathaniel Clyne -mee moet doen, zoals Joe Gómez, Alberto Moreno, Trent Alexander-Arnold en Andrew Robertson, zijn bepaald geen wereldklasse. Toch is de vele kritiek die zij doorgaans krijgen wel erg overdreven. 

Kijk bijvoorbeeld naar de huidige reeks van Liverpool. In de laatste negen competitieduels hoefden The Reds slechts vier tegentreffers te incasseren. Daarbij ging het in twee gevallen ook nog eens om (erg makkelijk toegekende) strafschoppen. Die door Wayne Rooney (Everton, 1-1) en Glenn Murray (Brighton & Hove Albion, 1-5) werden benut. Het ietwat gelukkige hoogstandje van Chelsea-middenvelder Willian kan eveneens niemand worden aangerekend. Het was de laatste niet-strafschop die Liverpool moet incasseren, inmiddels al ruim vijf duels (455 minuten) geleden.

Tegengoals

Aan de andere kant van de medaille staat het gegeven dat Liverpool al twintig tegentreffers kreeg te verwerken dit Premier League-seizoen. Samen met Arsenal het hoogste aantal van de complete top zeven en bijna het dubbele van Manchester City, Manchester United en Burnley (allen 12).

 {image[321945][right-half][]}

Twintig doelpunten dus in Engeland, een gemiddelde van 1,1 per duel. Daar zitten vijf goals bij van Manchester City (5-0), waar Liverpool al vroeg in het duel met tien man kwam te staan na een rode kaart van Sadio Mané. De zelfmoordtactiek van Jürgen Klopp door voor de overwinning te blijven spelen, bezorgde Liverpool de grootste nederlaag van het seizoen. Ook tegen Tottenham Hotspur (4-1) ging het mis: Lovren had een dag zoals Michel Breuer dit seizoen bij Sparta. Tot slot ging het in de seizoensopening tegen Watford (3-3) mis. Liverpool was blijkbaar nog niet klaar voor het seizoen en Mignolet moest uiteindelijk drie keer vissen. De totaalschade? Twaalf goals.

In de overige vijftien duels ging het dus om slechts acht tegentreffers, waaronder de eerder genoemde twee strafschoppen en Willians geluksgoal. In de toppers tegen Manchester United, Chelsea en Arsenal kreeg het maar één tegendoelpunt. Kortom: zo slecht doet die fel bekritiseerde achterhoede het eigenlijk helemaal niet.

Gebrek aan efficiëntie

Wie graag kritisch wil zijn, kan ook hier echter zijn hart ophalen. Tegen Tottenham en Watford kostten fouten achterin Liverpool punten en ook daarbuiten zal er niet altijd feilloos gespeeld zijn. Maar hetzelfde kan gezegd worden van die befaamde FabFour. Tegen West Bromwich Albion (0-0) waren er zestien (!) doelpogingen, maar geen doelpunt. Tegen Everton (1-1) leverden 23 schoten op doel slechts één treffer op. Tegen Manchester United (0-0) waren negentien schoten zonder resultaat. Chelsea (1-1) zestien doelpogingen één goal, Newcastle United (1-1) een successcore van één uit zeventien en als kers op de taart leverden de 35 pogingen tegen Burnley (1-1) ook maar één feestje op.

Ja, wanneer Mohamed Salah, Mané, Philippe Coutinho en Roberto Firmino het op hun heupen hebben, is Liverpool een van de leukste ploegen in Europa om naar te kijken en scoort het er vaak lustig op los. Maar in zes van de negen wedstrijden waarin de formatie van Jürgen Klopp punten liet liggen, is het vooral het gebrek aan efficiëntie de oorzaak. Dat had een stuk meer puntenverlies tot gevolg dan de fouten achterin.

Door: Kasper Hermans

[photo,109579,left,]