Aissati voelde de druk: "Werd de nieuwe Cruijff genoemd"

Ismaïl Aissati speelde voor zowel bij PSV als Ajax. In Eindhoven brak hij al vroeg door, waarna hij bleef hangen en via een transfer in Amsterdam zijn loopbaan een nieuw leven in probeerde te blazen. Ook dat lukte niet echt, maar dat had wellicht anders kunnen zijn als niet iedereen zo extreem lovend over hem geweest was na zijn optreden in de Champions League tegen AC Milan.

"Ik had liever gehad dat ik wat minder opvallend had gespeeld", vertelt de 29-jarige middenvelder van de Turkse tweedeklasser Balikesirspor op de website van Ajax. "Iedereen had het over de wedstrijd tegen AC Milan, hoe ik op been bleef tegen Andrea Pirlo, Kaká en Clarence Seedorf. Er lag zoveel druk op mijn schouders. Ik werd de nieuwe Johan Cruijff genoemd. Die druk, daar kon ik niet mee omgaan."

"Vooral na de thuiswedstrijd werd het heel erg moeilijk voor mij", vervolgt Aissati. "Ik had een basisplaats, speelde goed en vervolgens sprak heel Europa erover. Als ik het over mocht doen, dan was ik liever minder opgevallen. Dat is een mentale kwestie. Sommige jongens konden makkelijk omgaan met alle druk, maar bij mij was dat totaal niet het geval. Nog steeds vind ik het lastig om erover te praten."

De druk leidde hem enorm af van alles. "Ik was onrustig en kropte alles op. Daardoor trainde ik ook niet goed. Dan kwam ik chagrijnig thuis en had ik het er met mijn ouders over. Zij hadden wel door wat er met me aan de hand was. Ik gaf iedereen de schuld behalve mezelf. Nu denk ik: Ongelofelijk man, het ligt altijd aan jezelf... Daar ben ik te laat achtergekomen. Maar je leert ervan, dat is ook iets waard. Ik ben natuurlijk een stukje ouder en nu kan ik beter relativeren."

De nummer twee van de Golden Boy-award van 2007 speelt zodoende bij een onbekende club in Turkije. "Laatst kreeg ik allemaal berichten van teamgenoten. Zij stuurden een lijst van 50 grootste talenten uit 2007 door. Ik stond boven Sergio Agüero en Mesut Özil. Ze zeiden: Huh? Wat doe je dan hier? Tja, ze hebben gelijk. Als ik toentertijd harder had gewerkt dan had ik altijd een kans gekregen. Maar dat weet ik nu, omdat ik nu beter kan relativeren. Zo gaat het leven."