Misschien had Valletta FC wel de pech dat FC Utrecht zich tijdens zijn vorige Europese avontuur, vier jaar geleden alweer, in de tweede voorronde van de Europa League liet verrassen door FC Differdange 03 uit Luxemburg. Een ezel stoot zich doorgaans niet tweemaal aan dezelfde steen en FC Utrecht deed er dit jaar alles aan om een dergelijke deceptie nu te voorkomen; de club paste zijn voorbereiding aan, had de spelersgroep ruim op tijd op orde en lette erop dat niemand Valletta FC onderschatte.
Het gevolg: FC Utrecht won 'gewoon' van de Europese dwerg, zoals het hoort. Na de 0-0 op Malta werd het donderdag in Waalwijk, waar FC Utrecht moest spelen omdat het eigen stadion niet beschikbaar was vanwege het Europees kampioenschap voor vrouwen, 3-1. Het bleef op papier nog vrij lang spannend, de bevrijdende 2-0 van Willem Janssen viel pas een kwartier voor tijd, maar op het veld was het krachtsverschil enorm. Als spits Simon Makienok iets scherper geweest was, was het duel al na een half uurtje beslist geweest.
"De beste heeft gewonnen, geen twijfel over mogelijk", zegt Gerard Ellul, de teammanager van Valletta FC, in de krappe catacomben van het Mandemakers Stadion tegen FCUpdate.nl. "We bleven lang een kansje houden omdat het tot diep in de tweede helft 1-0 stond, maar op alle fronten was FC Utrecht beter. Ook fysiek."
Dat is niet zo gek: FC Utrecht is een, voor Maltese begrippen, grote club. "De nummer vier van Nederland", zegt Ellul vol ontzag. En hoewel het budget van FC Utrecht klein is ten opzichte van de topclubs in Nederland, is het een wereld van verschil met Valletta FC. Daar is men al lang blij dat de spelers niet bij hoeven te beunen naast de trainingen. "Er zijn vier à vijf clubs op Malta die een selectie met alleen profs hebben. Wij zijn er daar één van, net zoals bijvoorbeeld Hibernians dat nu in de Champions League speelt. De rest heeft semi-profs", weet Ellul.
De selectie van Valletta bestaat vooral uit spelers uit Malta, aangevuld met een bonte verzameling buitenlanders. Tegen FC Utrecht bestond de basiself uit vijf Maltezers, drie Argentijnen, een Italiaan en een Nigeriaan. "En we hebben nog een nieuwe Braziliaan en een speler uit Oman aangetrokken, een international, maar die waren nog niet speelgerechtigd voor deze wedstrijd", zegt Ellul. Spelers vanuit alle windstreken komen dus naar Malta om voet aan de grond te krijgen in de Europese voetbalwereld. Trots vertelt Ellul dat zijn club 'prima connecties' heeft in met name Zuid-Amerika. Toch is het opvallend dat een club die vorig jaar als vierde eindigde in Malta, één van de kleinste voetballanden van Europa, buitenlandse spelers een contract kan bieden dat blijkbaar de moeite van het verhuizen waard is. "Als we ze maar duizend euro per maand konden bieden, was het lastig geweest. Maar rond de 5.000 of 6.000 euro kunnen we ze wel geven. Daardoor is er wel het één en ander mogelijk."
Met zijn bonte verzameling profs doet Valletta ieder jaar mee om de prijzen op Malta, met als gevolg dat het jaarlijks Europa in mag. In de Europese voorrondes overleeft het team vaak één ronde, zoals ook dit jaar ten koste van Folgore uit San Marino, daarna is het steevast afgelopen. Ellul kent het klappen van de zweep. "Dit soort wedstrijden is voor ons een beetje als een interland tussen Malta en Nederland. Het verschil is gewoon te groot. Maar we hebben het goed gedaan, vooral ook vorige week toen we FC Utrecht op 0-0 wisten te houden. Ik ben trots op de jongens", zegt de teammanager, die toegeeft het stiekem een beetje jammer te vinden dat de wedstrijd tegen FC Utrecht niet in de grote en indrukwekkende Galgenwaard gespeeld werd. In plaats daarvan was het veel kleinere Mandemakers Stadion van RKC Waalwijk het decor van het duel. "Zo vaak spelen we niet tegen grote clubs, dus een groot stadion is dan wel leuk", glimlacht Ellul, voordat hij met zijn team richting de uitgang loopt. Het Europese avontuur van Valletta FC zit er weer op. Volgend jaar een nieuwe kans.
Door: Roland Mather
[photo,107545,left,]
Je moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Inloggen