Pech voor Schaars: "Was echt een wedstrijd voor mij"

De rentree van Stijn Schaars bij het Nederlands elftal viel woensdagavond in het water. De middenvelder van sc Heerenveen kreeg van bondscoach Danny Blind in de oefeninterland tegen België de kans in de basis, maar viel binnen een kwartier spelen al uit wegens een kuitblessure. "Het was een ongelukkige avond."

Steen

Schaars begon aan de Derby der Lage Landen zoals hij het hele seizoen al bij Heerenveen speelt: met drive, scherpte en inzicht. Tot hij een pijnscheut voelde in zijn kuit. Hij probeerde nog verder te gaan, maar het ging écht niet meer. "Mijn kuit zat vol. Hij was keihard, alsof er een steen in zat. Ik probeerde het nog wel, maar ik kon echt niet meer aanzetten. Dat vertikte mijn kuit", verzucht Schaars, die naar een verklaring zoekt. "Het was geen acuut moment. De oorzaak is denk ik dat ik last heb van mijn linkerenkel en dat ik daardoor toch onbewust wat anders ben gaan lopen, wat ook weer invloed had op mijn kuit. Ik heb ook nooit spierblessures gehad verder."

Hoop doet leven

Schaars moet afwachten of hij zondag in de WK-kwalificatiewedstrijd van Nederland tegen Luxemburg kan spelen. "Dat kan ik nog niet zeggen. We moeten het nader onderzoeken. Mijn rechterkuit is volgelopen en ik heb dus een klein probleem met mijn linkerenkel. Het ziet er niet goed uit, maar we moeten het nog even zien. Hoop is er altijd, maar je moet ook altijd realistisch zijn", zegt de routinier tegen FCUpdate.nl.

Het is wel doodzonde voor Schaars, omdat hij bij een goede prestatie tegen België een goede kans maakte om ook in Luxemburg te starten. "Ik denk dat hij mij tegen België wilde zien spelen, om te kijken hoe hij het daarna tegen Luxemburg zou kunnen aanpakken. Met mij heeft hij in ieder geval een speler die veel ballen vooruit speelt, dat is wel handig als controleur. Ik denk dat hij mij daarom wilde zien. Een ander heeft misschien wel meer verdedigende kwaliteiten."

Trots

Schaars ging na zijn wissel meteen naar binnen, waar hij een pak ijs op zijn kuit legde en een bandage omgewikkeld kreeg. "Ik baalde flink, maar ik heb binnen wel met een schuin oog naar de wedstrijd gekeken. Je bent toch een team. Het Nederlands elftal kijk je thuis ook op de bank, dat wil je gewoon zien", zegt de 24-voudig international, die dat de afgelopen twee jaar ook altijd deed. "Ik ben altijd trots op het Nederlands elftal en de jongens en kijk daarom altijd. Het is altijd speciaal. Niet alleen als het goed gaat, maar ook als het slecht gaat."

[photo,102374,left,]