Vader van verongelukte Malanda: "Voetbalwereld is verrot"

Het is inmiddels ruim vier maanden geleden dat VfL Wolfsburg-speler Junior Malanda verongelukte. De 20-jarige speler overleefde een ongeluk op de Duitse snelweg niet. Volgens de vader van de Belg was dit ongeval mede een gevolg van de wereld waarin zijn zoon verkeerde. Die wereld is verrot, stelt hij.

"De Duitse pers schreef uitgebreid over hoe Junior gestorven is. In mijn auto, terwijl hij geen gordel aan had. Maar dat is slechts een klein deel van het verhaal", zegt vader Bernard Malanda in de Belgische krant Het Laatste Nieuws. Volgens hem is 'de voetbalwereld pourri, verrrot'. "De hele waarheid is niet geschetst. Namelijk dat ik mijn zoon op dat moment al zes maanden niet gezien had. Hoe dat kwam? Door makelaars die zich bemoeid hadden met het privéleven van mijn zoon. Ze wilden hem doen vervreemden van zijn familie. Ze gaven foute informatie. En zadelden hem op met allerlei beloftes. Dat hij nog meer kon verdienen, bijvoorbeeld."

Malanda kon alle weelde niet aan. "Hij had er moeite mee om zijn geld te beheren. Zo was hij constant zijn vrienden aan het helpen. Hij kocht vliegtuigtickets, zodat ze naar Turkije, Engeland of Spanje konden gaan op zijn kosten. Junior was nog niet klaar voor zo veel geld. Achteraf gezien was het zelfs een goede zaak dat hij bij Zulte Waregem nog niet goed betaald werd. Maar daarna heeft hij op korte tijd veel te veel geld gekregen. Ik zeg nu: laat dat bij zo'n jonge speler. Mijn ervaring leert dat dat alleen maar slechte gevolgen kan hebben."

Zijn vader laat weten dat hij de grip over het leven van zijn zoon verloor toen deze voor VfL Wolfsburg ging spelen. "Al op je negentiende in de ploeg staan van een ­Bundesligaclub, dat is niet iedereen gegeven. Daar komt heel wat extra aandacht bij kijken. Geld ook. Maar daarnaast wilde hij - zoals alle kinderen van zijn leeftijd - ook wat vrijheid hebben. Ik stond erop dat hij verder zou studeren, dat hij ook naar de universiteit zou gaan. Maar voor de eerste keer in zijn leven en tot mijn grote verbazing zei hij: 'Neen. Ik stop.' Ik vroeg hem nog hoe hij zou leren om te gaan met zoveel geld, als hij niet verder zou studeren. Ik kon hem niet meer overtuigen."