Column: Danny Koevermans mag nu gaan genieten

Woedend was Danny Koevermans, pislink zelfs. Voorafgaand aan de Champions League-wedstrijd tussen PSV en Olympique Marseille in oktober 2008 had iemand op de tribune hem toegeroepen dat hij er niets van kon. Waarschijnlijk in iets andere bewoordingen, maar dat was de strekking van het verhaal. Toen Koevermans vervolgens scoorde, haalde hij zijn gram. Met wilde armgebaren rende hij, al schreeuwend, richting de ongetwijfeld verbouwereerde man op de tribune van het Philips Stadion. Na afloop, in gesprek met de media, noemde de boze Koevermans de supporter een 'onverlaat' en een 'zielig figuurtje'.

Danny Koevermans is niet bepaald de meest gepolijste voetballer die Nederland ooit gekend heeft. Willem van Hanegem liet de spits in het seizoen 2000/2001 debuteren bij Sparta en een seizoen later, onder Frank Rijkaard, werd hij basisspeler. Hij scoorde, maar wie de Schiedammer aan een analyse onderwierp zag geen topspits in spe. Heel snel was hij niet, hij was ook geen begaafde technicus met een individuele actie. Hij scoorde regelmatig, dat wel. Maar wie Danny Koevermans aan het werk zag, had niet bepaald het idee dat hij naar een fenomeen aan het kijken was. Met de jonge Koevermans in de spits degradeerde Sparta dat seizoen uit de Eredivisie. Voor het eerst in de clubhistorie.

Koevermans als held van Oranje, het was een rol die hem eigenlijk totaal niet paste. Koevermans is in niets een gevierde Oranje-spits, hem vergelijken met Patrick Kluivert of Robin van Persie is als een glas bier afzetten tegen champagne. Koevermans was 'de Koef', een spits die ondanks zijn beperkingen altijd en overal scoorde. Een antiheld, verzeild geraakt in de wereld van het topvoetbal. En die wereld beviel hem niet altijd. Hij kon niet goed tegen kritiek, stoorde zich openlijk aan media en fans die niet altijd even gecharmeerd van hem waren. Zoals dus die man op de tribune tegen Marseille. Koevermans scoorde die avond twee keer, in de Champions League. In plaats van daarvan te genieten, maakte hij zich kwaad op één of ander figuur op de tribune.

Door: Roland Mather