VVCS overweegt cassatie tegen 'mediarechten-arrest'

Spelersvakbond VVCS overweegt in cassatie te gaan bij de Hoge Raad tegen het arrest van het Gerechtshof in Amsterdam inzake de verdeling van de media-inkomsten, dat eerder vandaag (dinsdag) verscheen. Daarin wordt gesteld dat profvoetballers op basis van hun portretrechten geen recht hebben op een deel van de opbrengsten uit de exploitatie van de mediarechten van voetbalwedstrijden.

De Vereniging voor Contractspelers VVCS sleepte, samen met de Centrale Spelersraad (CSR) en spelersvakbond ProProf, de KNVB, Eredivisie CV (ECV), Coöperatie Eerste Divisie (CED) en alle betaald voetbal clubs al in 2003 voor de rechter om hun deel te claimen. De rechter stelde de spelers echter in het ongelijk en de raadsheren van het Hof bevestigden die uitspraak door alle vorderingen af te wijzen. Ze kwamen onder meer tot dat oordeel op basis van het feit dat profvoetballers al een regulier salaris ontvangen.

De VVCS is het niet eens met die lezing. Van 1990 tot en met 1999 deelden de spelers namelijk wel mee in de mediaopbrengsten. Nadien weigeren de clubs uit te keren. "Een ander bezwaar tegen het arrest van het Gerechtshof is dat de beslissing ook de circa honderd amateurspelers treft, die in het betaalde voetbal spelen zonder dienstverband en salaris", stelt de VVCS op haar website.

"Bovendien is de overgrote meerderheid van de spelers werkzaam tegen een modaal inkomen. Bijna vierhonderd van de in de Nederlandse competities actieve profspelers verdienen minder dan 25.000 euro bruto per jaar, terwijl hun voetbalcarrière doorgaans niet meer dan negen tot tien jaar duurt. Daarom is het niet onredelijk dat deze twee groepen van spelers een redelijke vergoeding krijgen voor de uitzending van hun portret. Voor de VVCS is dit een principiële zaak; de vergoeding zou net als in het verleden gestort kunnen worden in een sociaal fonds voor spelers", aldus de vakbond.

De Hoge Raad is de derde en hoogste rechterlijke instantie in Nederland. Deze beoordeelt de feiten niet opnieuw; er wordt alleen getoetst of het Hof in zijn uitspraak het recht juist heeft geïnterpreteerd en toegepast en of het arrest voldoende en begrijpelijk is gemotiveerd.