De hymne van de Champions League brengt tegenwoordig niet alleen topvoetballers en supporters bij elkaar. Op wedstrijddagen schuift een royale kudde UEFA-officials door de smalle gangen van de Europese voetbaltempels. De troepen dienen het miljoenenbal strak in de hand te houden.
Meedoen in de Champions League is in organisatorisch opzicht een overgave. Clubs dienen de regie in hun stadion af te staan aan de afgezanten van de UEFA, die tijdens wedstrijddagen uit alle hoeken en gaten tevoorschijn komen. Uitverkorenen dragen een headset, waardoor ze in niet geheel accentloos Engels de temperatuur van de koffie en de kleur van de kalklijnen bespreken. Minder gelukkigen moeten het doen met een simpel mobieltje. Maar ach, het UEFA-jasje verzacht die armoede.
bal
logo
uefa]}Ook dit seizoen stuurt de Europese voetbalbond een omvangrijk legertje arbeidskrachten naar de verste uithoeken van het continent. Zo doet de competitie dit jaar niet alleen Amsterdam en Enschede aan, maar ook wereldsteden als Londen, Rome en het bruisende Cluj. In totaal worden tijdens een speelronde in de groepsfase liefst zestien wedstrijden afgewerkt. Het zou me niet verbazen dat per week opgeteld zo'n tweehonderd werknemers van de UEFA door de Europese stadions krioelen.
Het verhaal gaat dat diep in de Zwitserse Alpen een trainingskamp is gelegen waar jonge weesjes worden opgeleid tot Champions League-personeel. Verscholen tegen de boomgrens leeft deze groep van steenbokken, gletsjerijs en zelfverbouwde sla. Twee collega-journalisten zijn ooit op onderzoek uitgegaan, maar daarna is nooit meer iets van ze vernomen. Om hun onderneming niet te vergeten, steekt de vaderlandse voetbalpers bij aanvang van het nieuwe seizoen traditiegetrouw twee kaarsjes voor ze aan.
Dat voetballers zich niet in alle situaties laten dresseren, werd tijdens het uitstekende debuut van FC Twente in de Champions League duidelijk. Na afloop van het duel ondernam een UEFA-medewerker een serie kansloze pogingen om spelers van Inter voor zijn camera te halen. De duurbetaalde internationals wisselden evenwel geen woord met de man, balend van de 2-2 tegen een in hun ogen onbeduidende club. Je zag Samuel Eto'o al zitten tijdens de eerste bespreking in Italië. Enschede? Laat me raden... Wit-Rusland?
De hooghartige houding van de Inter-spelers had deze keer ook iets amusants. Dat gevoel ontstond omdat de aanwezige Champions League-brigade nu eens iets niet kon beheersen. In de ogen van het UEFA-baasje vochten tegelijkertijd teleurstelling en wanhoop om voorrang. Ik begreep hem; hij stond een dag later voor de zware taak om in Zwitserland zijn mislukking op te biechten. Ik vermoed dat we deze man voor de laatste keer in actie hebben gezien. Zijn opvolger staat al te trappelen in de Alpen.
Ger Hensen
Redacteur FCUpdate.nl
Je moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Inloggen