Als journalist op het wereldkampioenschap voetbal zijn de meeste dingen keurig geregeld. Via een speciaal mediakanaal op de FIFA-website kan je je inschrijven voor de wedstrijden en per mail krijg je vervolgens keurig te horen of je wel of niet toegang tot de wedstrijd krijgt. Je kaartje kan je vervolgens vanaf één dag van te voren ophalen in het mediacentrum bij het betreffende stadion.
Omdat een dag voor de wedstrijd de bondscoaches van beide teams altijd een persconferentie geven in het stadion, haal ik altijd die dag alvast mijn wedstrijdkaartje op. Dan is het een stuk minder druk dan op de wedstrijddag zelf en bovendien: binnen is binnen. De procedure is simpel: je loopt naar de balie, geeft je naam door, laat je toernooipas zien, krijgt een enveloppe met je wedstrijdticket, zet je handtekening en klaar is Kees. Of Roland, in dit geval.
Maar hoe verdeel je kaartjes onder honderden journalisten? Het antwoord wist men in Kaapstad blijkbaar ook niet. Wat volgde was een bizar fenomeen: rond 17.00 uur klonk door de intercom van de persruimte dat journalisten die de persconferenties wilden bijwonen, 'een rij konden vormen' voor de mediadesk. Deze zin was amper uitgesproken, of overal in de persruimte sprongen journalisten op uit hun stoelen en renden ze richting de balie. Renden, ja. Niet gewoon rustig wandelen, maar rennen. Volwassen mannen. Alsof ze het vliegtuig moesten halen. Complete sprints werden ingezet om collega's af te troeven en als eerste bij de balie te zijn.
En waarvoor? Om even laten aan te schuiven in een bomvolle, zweterige perszaal om te luisteren naar clichés van de bondscoaches, die je van tevoren ook zelf had kunnen verzinnen. Maar toch doen we het, allemaal. Als je maar hard genoeg rent.
Roland Mather
Hoofdredacteur FCUpdate.nl
Je moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Inloggen