Iedereen moest even goed kijken, toen de opstellingen van Fenerbahçe en PSV bekend werden. Stond daar nou echt de naam van Tommie van der Leegte? Maakte de middenvelder die tot dusver dit seizoen niet verder gekomen was dan drie invalbeurten, uitgerekend in deze cruciale wedstrijd zijn debuut in de basis?
"Voor mij was het ook een verrassing dat ik speelde", lacht Van der Leegte, na afloop van het met 2-0 verloren duel in Istanbul. "Aan het begin van het seizoen had Koeman al wel gezegd dat hij me in zware uitwedstrijden misschien eens naast Simons zou zetten, maar tot nu toe was dat er nooit van gekomen."
En zo maakte hij, twaalf jaar na zijn Europese debuut, ineens zijn opwachting in de Champions League. "Ja, dit had ik ook nog nooit meegemaakt. Voor PSV heb ik twee UEFA Cup-wedstrijdjes gespeeld in 1995 en daarna voor Twente nog een paar duels. Maar dat dateert alweer van jaren geleden. Dus voor mij was dit ook nieuw. Maar goed, in Duitsland heb ik natuurlijk veel ervaring opgedaan, ook tegen sterke teams. Hoewel ik moet zeggen dat dit wel een heel bijzonder duel was, in een heel bijzondere sfeer. Want hoe die fans tekeer gingen, dat heb ik echt nog nooit gezien."
Van de ambiance in Istanbul heeft Van der Leegte echter amper kunnen genieten. Hij baalde vooral van de nederlaag. "Ik ben toch teleurgesteld, want als sportman wil je altijd winnen. Dat gevoel is sterker dan het gevoel dat ik mijn debuut in de Champions League gemaakt heb, om eerlijk te zijn."
Na dit optreden kruipt Van der Leegte vermoedelijk weer terug in zijn rol als reservespeler. Daar heeft hij overigens geen enkel probleem mee. "Toen ik hier tekende, wist ik dat ik niet voor basis gehaald was. Ik moet het hebben van blessures en schorsingen van anderen. Dat is helemaal niet erg, hoor. Die rol bevalt me prima. Ik moet gewoon keihard trainen en zorgen dat ik er sta, als het team me nodig heeft."
Door: Roland Mather
Je moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Inloggen