CL-historie: 2003, Milan ontsnapt tegen Ajax

Het is alweer vijftien jaar geleden dat de UEFA besloot om de traditionele Europa Cup I te vervangen door iets nieuws, de Champions League. Inmiddels is dit toernooi niet meer weg te denken uit de voetbalwereld. Wat eerst nog door kenners omschreven werd als 'een gedrocht', is inmiddels uitgegroeid tot een sportief en commercieel schot in de roos. De weken voor en na de finale van 23 mei in Athene, blikt FCUpdate.nl terug op de veertien voorgaande edities van het kampioenenbal. Vandaag deel 11: Ajax laat winnaar AC Milan wankelen.

De opzet

Ook dit jaar besloot de UEFA de opzet van de Champions League niet te veranderen. Dit hield in dat er in totaal opnieuw 72 deelnemers waren en dat er, vanaf de eerste voorronde, liefst 179 wedstrijden gespeeld werden. De tweede groepsfase bleef, achteraf voor het laatst, bestaan.

Evenals een jaar eerder eindigden Ajax, PSV en Feyenoord in de top-drie van de Eredivisie. Ajax en PSV waren rechtstreeks geplaatst voor de Champions League, Feyenoord moest het in de derde kwalificatieronde opnemen tegen Fenerbahçe. Dat want een pittige loting, was de Turken werden gezien als een uiterst gevaarlijke ploeg. Heel Nederland vreesde dat ook dat een Nederlandse deelnemer voor het derde jaar op rij zou sneuvelen in de voorronde, maar Feyenoord voorkwam dat. De Rotterdammers, houder van de UEFA Cup, rekenden gedecideerd af met de Turken. In Rotterdam werd het 1-0 door een goal van Shinji Ono, terwijl diezelfde Ono ook in Istanbul voor de openingstreffer zorgde. Een goal van Thomas Buffel in de slotfase bepaalde de eindstand vervolgens op 0-2.

PSV in de groepsfase

Na twee jaren op rij waarin PSV nét, op de laatste speeldag, naast kwalificatie voor de tweede ronde greep, was het ditmaal een stuk minder spannend in Eindhoven. PSV kwam in een loodzware poule terecht met Arsenal, Borussia Dortmund en AJ Auxerre en bleek al snel de zwakste broeder. Na een 0-0 gelijkspel in Auxerre moest PSV de punten in eigen stadion pakken, maar thuiswedstrijden tegen Arsenal en Dortmund liepen uit op grote teleurstellingen. Tegen Arsenal werd het 0-4, tegen Dortmund 1-3. Na drie duels was PSV hierdoor al vrijwel kansloos.

In de tweede helft van de groepsfase werkte PSV aan eerherstel. De Eindhovenaren begonnen met een knap gelijkspel in Dortmund (1-1, goal Bruggink) en vervolgden hun weg met een fraaie thuisoverwinning op Auxerre. Het werd, door goals van Bruggink, Rommedahl en Robben, 3-0 voor de Brabanders. Door dit resultaat had PSV ineens weer zicht op de derde plaats in de groep, die recht zou geven op UEFA Cup-voetbal. Het enige wat PSV moest doen op dit te bereiken, was op de slotdag in Londen winnen van het reeds uitgespeelde Arsenal. Dat lukte niet. Het bleef 0-0 en Auxerre, dat thuis met 1-0 won van Dortmund, ging de Eindhovenaren hierdoor weer voorbij. Het Europese avontuur van PSV was hierdoor na zes Champions League-wedstrijd alweer volledig ten einde.

Feyenoord in de groepsfase

2003

Omdat Feyenoord in Turijn niet wist te stunten (2-0, twee keer Marco di Viao), werd de poule beslist op de laatste speeldag. Dynamo Kiev, Feyenoord en zelfs Newcastle United, dat haar eerste drie duels verloren had, maakten nog kans op een plaats in de volgende ronde. Dynamo had de beste papieren, maar sneed zichzelf in de vingers door thuis met 1-2 te verliezen van het reeds geplaatste Juventus. Hierdoor speelden Feyenoord en Newcastle in Rotterdam in een rechtstreeks duel om een plaats in de tweede ronde. Newcastle kwam op 0-2 via Bellamy en Hugo Viana, maar goals van Mariano Bombarda en Anthony Lurling brachten Feyenoord terug op 2-2. In een bloedstollende slotfase had Feyenoord nog slechts één doelpunt nodig, maar uit een snelle uitbraak scoorde Bellamy de 2-3 voor Newcastle. Hierdoor gingen de Engelsen, die dus na drie duels op nul punten stonden, verrassend door naar de volgende ronde.

Ajax in de groepsfase

2003

Acht punten. Het is in de Champions League meestal niet voldoende om de volgende ronde te halen, maar voor Ajax in de eerste groepsfase wel. En warempel, ook in de tweede ronde hadden de Amsterdammers aan acht punten genoeg. Want tot verrassing van velen bleek de ploeg sterk genoeg om een poule met Arsenal, AS Roma en Valencia te overleven. Soms dankzij geluk (1-1 in Valencia, met uitblinkende doelman Didulica), soms dankzij oude krijger Litmanen (2-1 thuis tegen Roma, winnende goal van de Fin) en soms dankzij een jong talent (1-1 in Londen tegen Arsenal, doelpunt Nigel de Jong) legde Ajax in de eerste helft van de groepsfase het fundament voor iets moois. De ploeg speelde vervolgens haar laatste drie duels gelijk (0-0 tegen Arsenal, en 1-1 tegen zowel Valencia als Roma) en dat bleek voldoende om, opnieuw met acht punten, door te gaan. AS Roma en Arsenal beten in het stof.

De finalisten

De finale van de Champions League van het seizoen 2002/2003 ging tussen AC Milan en Juventus. Maar hoe bereikten deze teams de finale?

AC Milan

AC Milan kwam in de eerste groepsfase terecht in een zware groep met Deportiva la Coruna, Bayern München en Racing Lens. Met name Bayern leek een moeilijke te kraken noot, maar Milan maakte zich niet druk. De ploeg won haar eerste vier duels, door onder meer twee keer met 2-1 te winnen van Bayern. Hierdoor konden de Italianen het zich permitteren om de laatste twee groepsduels te verliezen, maar toch nog als groepswinnaar door te gaan naar de volgende ronde. Hierin stuitte de ploeg op Real Madrid, Borussia Dortmund en Lokomotiv Moskou. Ook ditmaal fietste Milan met gemak door deze op papier toch zware poule. Na vier 1-0 overwinningen op rij hadden de Italianen na vier duels alweer twaalf punten, waarmee de ploeg zeker was van een plek in de volgende ronde. Milan kon de laatste twee groepsduel hierdoor opnieuw laten schieten. De nederlagen tegen Real (3-1) en Dortmund (0-1) waren voor de Italianen dan ook louter van statistische waarde.

2003

In de halve finale moest Milan het vervolgens opnemen tegen stadgenoot Inter. Omdat beide teams in hetzelfde stadion spelen was er niet echt sprake van een thuis- en uitwedstrijd, maar in de heenwedstrijd speelde AC Milan officieel 'thuis'. Deze wedstrijd eindigde in 0-0, waarna Milan aan een 1-1 gelijkspel in de return genoeg had om door te gaan.

Juventus

Juventus was in Groep E de enige ploeg die zich wist te onttrekken aan de bizarre strijd om een plaats bij de eerste twee. Ondanks een gelijkspel op de openingsdag tegen Feyenoord (1-1), was de ploeg al heel snel zeker van groepswinst. Het liet Feyenoord, Newcastle en Dynamo Kiev het onderling uitvechten en oogsten veel waardering door, ook toen ze al lang zeker waren van groepswinst, haar sportieve plicht te blijven doen. Zo won de ploeg op de laatste speeldag in Oekraïne nog van Kiev, dat op dat moment nog volop in de race was om een plek in de tweede ronde.

Marcello Lippi

Dat Juventus toch wellicht een gooi kon doen naar de cup, werd pas in de kwartfinale duidelijk, toen FC Barcelona uitgeschakeld werd. Na een 1-1 gelijkspel in Turijn, door goals van Montero en Saviola, wonnen de Italianen in Camp Nou na verlenging met 1-2. Invaller Zalayeta maakte in de 114e minuut het winnende doelpunt. Hierna moest Juve het in de halve finale opnemen tegen Real Madrid en ook deze tweestrijd liep uit op een thriller. Real won in Spanje met 2-1, maar Juventus kwam thuis sterk terug. Door goals van Trezeguet, Nedved en Del Piero werd het 3-0, waarna Zidane in de slotfase de 3-1 binnentikte. Eén Spaans doelpunt was vervolgens genoeg om Juventus alsnog uit te schakelen, maar de Italianen hielden stand en plaatsten zich voor het eerst sinds 1997 weer voor de CL-finale.

De finale

De Champions League-finale tussen AC Milan en Juventus is de geschiedenisboeken ingegaan als één van de saaiste finales ooit. Beide teams maakten er een echte Italiaanse wedstrijd van. Het werd een tactisch steekspel, waarbij beide teams vanuit een hechte defensie opereerden. Het logische gevolg was een 0-0 eindstand, waarna strafschoppen de beslissing moesten brengen.

In deze strafschoppenserie stapte David Trezeguet als eerste naar voren. De Fransman, die afgelopen zomer op het WK ook een cruciale penalty miste, slaagde er niet in om Milan-doelman Dida te passeren. Serginho zette Milan vervolgens op 0-1, waarna Birindelli de stand gelijk trok. Clarence Seedorf kreeg de kans om Milan weer op voorsprong te zetten, maar de Nederlander faalde. Gelukkig voor hem had dit echter geen gevolgen. Namens Juventus misten ook Zalayeta en Montero. Ook Milan-speler Kaladze schoot mis, maar omdat teamgenoot Nesta wél scoorde, stond Milan op voorsprong. Del Piero bracht de spanning terug door de 2-2 te maken, maar Andrei Shevchenko bezorgde zijn team vervolgens de zege door de tiende strafschop binnen te schieten.

28 mei 2003, Manchester

Juventus- AC Milan: 0-0 (2-3 na strafschoppen)

Juventus (coach Marcello Lippi):

Buffon, Ferrara, Tacchinardi, Thuram, Montero, Tudor, Camoranesi, Davids, Del Piero, Zambrotta, Trezeguet,

AC Milan (coach Carlo Ancelotti):

Dida, Maldini, Kaladze, Nesta, Costacurta, Gattuso, Pirlo, Rui Costa, Seedorf, Inzaghi, Shevchenko