WK-serie: Oekraïne, potentiële reuzendoder

Op 9 juni 2006 wordt in München het wereldkampioenschap voetbal geopend. Vanaf die dag doen 32 landen een gooi naar een plek in de finale, die ruim vier weken later gespeeld zal worden in Berlijn. Vanaf 28 oktober 2005, precies 32 weken voor de openingswedstrijd, stelt FCUpdate.nl elke week één van de 32 deelnemende landen aan u voor. Deze week in deel 2: Oekraïne.

Driemaal is scheepsrecht, moet men in de Oekraïne gedacht hadden. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in 1991 probeerde Oekraïne zich in 1998 en 2002 ook al als onafhankelijk land te plaatsen voor een mondiaal eindtoernooi, maar ditmaal is het eindelijk raak. Voor de eindtoernooien van 1998 en 2002 bleken Kroatië en Duitsland in de play-offs nog te sterk; deze keer plaatste het land zich overtuigend voor het WK.

Road to Germany  

Oekraine

Criticasters, die meenden dat het succes van Oekraïne een toevalstreffer was, werden op 8 juni 2005 definitief de mond gesnoerd. In een kolkend Pireaus wonnen de Oekraïners met 0-1 van Europees kampioen Griekenland, dat op dat moment op volle oorlogssterkte was. Het winnende doelpunt werd al na een kwartier gemaakt door middenvelder Gusin. Na deze overwinning had Oekraïne tegen Georgië aan een 1-1 gelijkspel genoeg om zich als eerste Europese land, na gastland Duitsland, te kwalificeren voor het WK. Dat de laatste twee duels vervolgens slechts één punt opleverden, kon de Oekraïense pret niet bederven.

De bondscoach  

Blochin

Voordat Blochin bondscoach werd, was hij als trainer vooral actief in Griekenland. Onder meer de topclubs Olympiakos Pireaus en AEK Athene stonden enige tijd onder leiding van de Oekraïner. De inmiddels 53-jarige Blochin kan overigens ook terugkijken op een bijzonder succesvolle loopbaan als voetballer. Tussen 1972 en 1988 kwam de spits 101 keer uit voor de Russische nationale ploeg. In 1976 werd hij bovendien verkozen tot Europees voetballer van het jaar.

De vedette  

De internationale doorbraak van Shevchenko kwam in het seizoen 1998/1999. Met Shevchenko in de spits was Dynamo Kiev dé revelatie van de Champions League en versloeg het onder meer Arsenal en Real Madrid. Pas in de halve finale riep Bayern München de Oekraïners een halt toe, door na een 3-3 gelijkspel in Kiev in eigen stadion met 1-0 te winnen. Na dit succesvolle seizoen vertrok Shevchenko voor 26 miljoen dollar naar AC Milan, waar hij al snel uitgroeide tot een ware superster. Medio 2003 kende Shevchenko zijn finest hour, toen hij de beslissende strafschop benutte in de Champions League-finale tegen Juventus. Een jaar later werd hij uitgeroepen tot Europees voetballer van het jaar.  

De verwachtingen  

Voor Oekraïne, een land met ruim 48 miljoen inwoners, zal het WK het allereerste eindtoernooi worden waarop het actief zal zijn. Naast de WK's van 1998 en 2002 grepen de Oekraïners immers ook naast deelname aan de EK's van 2000 en 2004. Ondanks dit gebrek aan ervaring zal niemand blij zijn wanneer het op het WK tegenover Oekraïne komt te staan. Met een geweldige spits, een hechte defensie en een strakke organisatie heeft Oekraïne alle ingrediënten om uit te groeien tot één van de verrassende smaakmakers van het eindtoernooi.

Dat Oekraïne het WK niet zal winnen, lijkt duidelijk. Toch heeft de ploeg het in zich om uit te groeien tot een reuzendoder. In de zes duels tegen Denemarken, Turkije en Griekenland bleef Oekraïne ongeslagen en behaalde het in totaal veertien punten. Topploegen, die graag het spel naar zich toe trekken, zullen het dan ook erg moeilijk krijgen tegen de ploeg van Oleg Blochin. In deze kracht van de ploeg, schuilt echter ook een gevaar. In de kwalificatiecyclus hadden de Oekraïners moeite met de zwakkere broeders in de groep, aangezien het in die wedstrijden zelf het spel moest maken. De Oost-Europeanen moeten dan ook oppassen dat ze niet uit de tent gelokt worden door relatief zwakkere tegenstanders.